Zaterdag 18 februari Mabira Forest

Vannacht had het veel geregend, maar vanmorgen was het droog en kwam op een gegeven moment ook de zon door. Ik zou tussen 10 en 11 opgehaald worden om naar Mabira Forest te gaan. Op z’n Afrikaans werd dit natuurlijk 11.20 uur. Het is maar 50 km, maar de chauffeur Fufu reed heel voorzichtig, dus deden we er een uur en drie kwartier over. Je moet hier als chauffeur enorm opletten. Zeker op de plekken waar er bebouwing langs de weg staat, en dat was voor het grootste gedeelte zo, is het uitkijken geblazen. Overal lopen mensen langs de weg die op ieder moment ook kunnen besluiten dat ze ineens over willen steken. Dan zijn er nog de matatu’s die overal tussendoor willen. Zowel links als rechts kun je door ze ingehaald worden. En als laatste zijn er natuurlijk ook nog de boda boda’s die je ook zomaar ineens voor je wiel kunt vinden. Fufu zei ook dat je zelfs erg moet houden in degenen die achter je zitten, zeker als dat een vrachtwagen betreft. Voorzichtigheid is dus geen overbodige luxe.

Op het moment dat we bij het ‘bezoekerscentrum’ aan kwamen begon het te regenen. De naam bezoekerscentrum is trouwens wel erg chique voor een gebouwtje waarvan het dak lekt, waar amper ramen in zitten en waar geen verlichting is. Op dat moment had ik nog de hoop dat het een korte bui zou zijn. Nou niet dus. We (de gids en ik) hebben een kleine 2 uur gelopen waarvan alleen het laatste kwartier droog was. Heel, heel erg jammer dus. Want met regen is er geen vogel, aap, maar zeker geen vlinder te bekennen. Op een gegeven moment ging de gids vertellen welke vlinders er zoal te vinden zijn. Toen heb ik hem maar gevraagd daarmee te stoppen. Nu weet ik niet wat ik mis, maar als hij ze voor me gaat beschrijven wel.
Onderweg hebben we nog heel veel geluk gehad. Het had ook zomaar kunnen zijn dat ik dit stukje niet had kunnen schrijven. We stonden op een gegeven moment stil op het pad omdat hij iets aan het vertellen was over een boom die we zagen, toen we zo’n 4 meter achter ons (daar waar we dus net gelopen hadden) een doffe dreun op de grond hoorden. Deze werd veroorzaakt door een grote dikke tak die uit een boom was komen vallen. Die had dus ook zo maar op ons hoofd terecht kunnen komen.

Toen de zon op een gegeven moment door kwam zag alles er gelijk heel anders uit. Er komt dan tekening in zo’n bos, iets wat je totaal mist op het moment dat het regent. Volgens de gids zijn er in Bwindi, waar ik volgende week heen ga om naar de gorilla’s te gaan ook veel vlinders. Het jammere is dan echter dat ik waarschijnlijk geen tijd zal hebben om ze te fotograferen. Hopelijk is het dan in ieder geval wel droog.

Op de terugweg heb ik eindelijk de mogelijkheid gehad om de kippen met ‘ophokplicht’ te fotograferen. Helaas kan ik ze niet aan jullie laten zien omdat ze op mijn fototoestel staan en ik kan alleen foto's uploaden van mijn telefoon. Maar ze zitten in kooien van draadstaal die bovenop elkaar staan.
Wat ze hier niet allemaal met de beestjes uitvoeren: ze zitten dus hele dagen in zo’n hok om verkocht te worden, maar dat begint de ellende pas echt. Toen ik vorige week achterop de boda zat naar de Kasubi tombs, reden we op een gegeven moment achter een andere boda die zo’n 5 kippen, aan hun pootjes, dus op z’n kop, aan z’n brommer had hangen. Ik moest eerst drie keer kijken, maar toen zag ik toch echt beweging in de kopjes. Ze worden op die manier dus gewoon levend vervoerd. Ik weet niet of ze vervolgens gelijk geslacht worden, maar als dat niet zo is, zou ik als kip zijnde uit protest gewoon nooit meer een ei leggen. De partij voor de dieren zou hier hun handen vol hebben aan de dingen die je soms met dieren ziet gebeuren.

Zondag 19 februari

Even voor 12 uur vannacht begon er een hoop gezang en iets wat waarschijnlijk een preek, of preken was. Ik hoorde tenminste af en toe ‘halleluja’. Het klonk hetzelfde als in de andere weekenden op zondagmiddag, maar nu was het dus midden in de nacht. Het duurde ook meer dan 3 uur!! Omdat ik niet wist waar het vandaan kwam ben ik nog even naar de gate gelopen. Daar werd me verteld dat het uit de community aan de overkant van de weg kwam. Het was in ieder geval ontzettend irritant omdat het voor mij onmogelijk was om in die herrie te slapen. Ik heb toen besloten dat ik niet naar de kerk zou gaan, maar dat ik zou proberen om uit te slapen. Dat is gelukkig redelijk goed gelukt.

Het gekke was dat het vanmiddag helemaal stil bleef.

Maandag 20 februari

De kinderen moeten deze week de eerste toetsen van dit jaar maken. Er was dus op school niet veel te doen. Vanmiddag geoefend met alleen Emma. Ik weet zeker dat hij vandaag flink wat afgekeken heeft, want vanmiddag liet ik hem een heel simpel zinnetje met allemaal woorden met een i erin lezen en dat lukte niet. Maar in zijn toets las ik het woord cylinder .
De andere kinderen hadden schoonmaak beurt. Het hele schoolplein, maar ook het gedeelte waar wat gras onder een heel grote boom groeit, wordt dan, met zo’n kort bezempje van takken, schoon geveegd.

Aan het eind van de middag zag ik Saida (verloskundige) lopen. Aangezien ik niets meer van haar gehoord had in het weekend ben ik even naar haar toe gelopen om te vragen of er geen bevallingen geweest waren. Nou, dat was dus wel zo, maar die gingen zo snel dat ze geen tijd had gehad om mij nog te bellen. Misschien nog in de komende dagen.

Dinsdag 21 februari

Vanmorgen in de kliniek gewerkt waar het weer even schakelen was met een ‘nieuwe’ verloskundige. Zij heeft al die weken vrij gehad, dus ik zag haar vandaag voor het eerst. Het was een rustig vaccinatiespreekuur. Daardoor was om 10.15 uur de kamer al leeg. Gelukkig liet zij wel alles staan voor degenen die later kwamen.

Vanmiddag op school geholpen met het nakijken van de toetsen. Toen ik daar vandaan op het plein kwam was alles en iedereen gevlogen. Nou, ik snap die kinderen wel. Ze moeten echt toetsen van meer dan 2 uur maken. Dan heb je het aan het eind van de dag wel gehad. Morgen nog een dag, dan zit het er voor de primary school op.

Toen ik nog een rondje ging lopen kwam ik Esther tegen, het meisje dat met haar zwerende vinger in de kliniek geweest was. Zij vertelde dat zij 14 toetsen moeten maken. Dat is pas echt veel.