Misschien heeft iemand van jullie wel gedacht dat het wel erg lang duurde voor ik weer van me liet horen. Maar, omdat er nu weinig nieuwe dingen meer te melden zijn ga ik de frequentie van mijn blog verlagen en ga ik meer dagen tegelijk beschrijven.

Maandag 13 februari
Vanmorgen stond ik al om 7.45 uur bij het lokaal omdat ik e.e.a. wilde voorbereiden op het bord. Echter, helaas, de deur zat op slot en degene die een sleutel zou hebben was er ook niet. Er zat dus niets anders op dan maar gewoon te wachten. In de tussentijd stroomden de kinderen van allerlei kanten richting de kerkzaal. Hier wordt op maandagmorgen een weekopening gehouden. Na een tijd wachten was de sleutel er dan eindelijk. Door niet naar de weekopening te gaan had ik voldoende tijd om de dingen voor te bereiden. Dit hield o.a. ook in dat ik 14 ballonnen op moest blazen. Deze ging ik in de les gebruiken. Nog ruim voor de kinderen binnen waren klapte de eerste en al snel gevolgd door de tweede. Ik had die waarschijnlijk wat te hard opgeblazen en ze lagen in de zon waardoor de lucht binnenin natuurlijk uit ging zetten. Gelukkig had ik er voldoende bij me om voor vervanging te zorgen. Toen de kinderen binnen kwamen zagen ze de ballonnen natuurlijk gelijk liggen. Maar in tegenstelling tot hoe dat bij ons waarschijnlijk zou gaan keken ze echt alleen met hun ogen en niet met hun handen zonder dat ik ze daarvoor hoefde te waarschuwen. Tijdens de les bleek dat ze best veel opgestoken hadden van de voorgaande lessen. Ze konden heel vlot benoemen hoe het heet als je naar het noorden kijkend naar links (westen) gaat. Dat moesten ze namelijk benoemen om in Nederland uit gekomen. Ik had hen verteld dat we een denkbeeldige reis gingen maken naar Nederland. Vanuit Amsterdam reden we vervolgens naar het zuiden naar Rotterdam. Ik had wat foto’s uitgeprint en meegenomen. Van de Aelbrechtskolk in Delfshaven, het Erasmus en een foto genomen vanaf de Erasmusbrug richting de Rotterdam met daarvoor een groot cruiseschip. Een heel aantal had veel belangstelling voor de foto’s. Na afloop van de instructie moesten ze op de ballon de winstreken schrijven en vervolgens een vierkant dat Uganda voor moest stellen. Daarna nog een vierkantje voor Nederland. Ik had ze dit allemaal al laten zien op een grote wereldbol. Zeker op het moment dat ze met de vragen aan de slag gingen kon je de verschillen tussen de betere en minder goede kinderen heel goed merken. Het was voor hen natuurlijk ook vreemd omdat ik op een heel andere manier les geef dan hun eigen leerkrachten. Al met al was het een leuke les.
Waar ik geen rekening mee gehouden had, was dat ze na de les een voor een kwamen vragen of ik het knoopje weer uit de ballon wilde halen. Op die manier zou die natuurlijk heel blijven en zouden ze er langer lol van hebben. Met veel moeite heb ik de meeste weer los gekregen.
Later vandaag ben ik bij de headteacher langs gegaan omdat ik graag nog wat meer zou willen doen. Hij stelde toen voor dat ik in P5 de kinderen wat Nederlandse woorden zou gaan leren. Op mijn vraag wat ze daar dan mee zouden moeten doen kreeg ik als antwoord dat het gewoon grappig is. Als dit is wat ze willen dan vind ik het prima. Hij zou het eerst gaan overleggen en dan hoor ik het nog wel.
Toen ik vanmorgen in de les bij P4 was moesten ze weer hele lappen tekst overschrijven van het bord. Al rondlopend zie je dan hoeveel fouten er gemaakt worden. Op een gegeven moment belandde ik bij Isaak een uit de kluiten gewassen jongen die duidelijk ouder is dan de rest. Hij moest opschrijven airport air strip en air field. Het eerste woord had hij al, maar de andere twee waren helaas al uitgeveegd van het bord. Daarom ging hem erbij helpen. Hierbij viel het me gelijk op dat hij met hetzelfde probleem kampt als Emma. Ook hij heeft geen idee hoe de woorden klinken en hoe je vervolgens moet schrijven. Toen ik dit even later aankaartte bij de juf herkende zij het probleem gelijk. Deze jongen was trouwens degene die ontbrak bij het leesgroepje. Ik zei haar dat het mij dan ook geen goed plan leek om hem daar aan mee te laten doen omdat hij het niveau van de anderen bij lange na niet haalt. Hierop heb ik voorgesteld om hem tegelijk met Emma bijles te gaan geven. Zij vond dit een goed plan. Tevens vertelde ze dat ze zaterdag een workshop gehad hadden over een nieuwe methode waarin je de letters aanleert ‘by sound’. Dit is precies was ik nodig had. Gelukkig kreeg ik in het kantoor gelijk de spullen mee zodat ik me thuis voor kon bereiden. Later op de middag ben ik er met de twee jongens mee aan de slag gegaan. Nou, dat viel nog niet mee. Het ene moment dacht ik dat ze de letters die we aan het behandelen waren onder de knie hadden en het volgende moment noemden ze een a weer een i en andersom. Ze hebben het uiteindelijk als huiswerk meegenomen en ik heb hen gevraagd of ze vanavond nog wat wilden oefenen en of ze, zo nodig, hun vriendjes om hulp wilden vragen. Dat zouden ze doen. Ik ben dus benieuwd hoe het morgenmiddag zal zijn.

Dinsdag 14 en woensdag 15 februari
Zowel gisteren (dinsdag) als vandaag (woensdag) in de ochtend (tot zo 13.45 uur) in de kliniek gewerkt. Het is fijn om te merken dat alles niet meer zo onbekend is, maar dat we gisteren bijvoorbeeld heel snel door alle vaccinaties heen waren omdat we het echt samen deden. Dit had dan weer wel een vervelende bijkomstigheid. Doordat we snel waren, waren we ook vroeg klaar. Alles wordt dan opgeruimd en als er dan daarna nog moeders met hun kind komen is dat jammer en kunnen ze gewoon de volgende week terug komen. Een moeder die ook (te) laat kwam beklaagde zich hierover bij de receptie. Daar werd echter heel laconiek gereageerd. Omdat ik daar bij zat zei ik ‘sorry’ iets wat bij de anderen niet aan de orde was. Voor hen was ze gewoon te laat en daarmee was de kous af. Ik probeerde nog om hen te laten zien dat het handiger zou zijn als duidelijk was van hoe laat tot hoe laat mensen kunnen komen, maar dat vonden zij helemaal niet.
Zowel voor als ook nog na de lunch heb ik geholpen bij het inventariseren van de medicatie voorraad. Hierbij heeft iedere medicatie een eigen blad. Deze zitten echter niet alfabetisch. Als je dan een lijst van de groothandel hebt die ook niet op alfabet is, en je moet die daarop verwerken dan is dat heel veel werk. Ik heb dus voorgesteld om het systeem alfabetisch te maken. Het schijnt dat het eerder wel zo geweest is, maar nu dus niet meer. Saida vond dat wel een goed idee. We gaan hier dus vrijdag mee aan de slag.
Voordat ik weg ging heb ik gevraagd of mijn aanwezigheid bij het zwangeren spreekuur voor hen nou wel wat toevoegde. Het antwoord hierop was een volmondig ja. Daarop heb ik natuurlijk besloten om vanmorgen wel weer te gaan. Ook dit liep nu gelukkig beter en ik had minder het gevoel alleen maar met mijn ziel onder mijn arm te staan.
Allebei de middagen heb ik geoefend met de twee jongens. Dit gaat allemaal nog heel erg moeizaam. Ik heb soms het idee dat de ene me zelfs niet goed hoort. Als ik vraag zeg eens pu en er komt dan po of pa dan lijkt het toch dat iets mis is met zijn gehoor, maar op een ander moment verstaat hij weer wel wat ik zeg. Het lijkt dus wel een soort kortsluiting. Ik weet dan ook niet of ik in staat zal zijn hier iets aan te veranderen.

Donderdag 16 en vrijdag 17 februari
Gisteren was er veel onduidelijkheid, maar het blijkt vandaag (donderdag) toch echt een nationale feestdag te zijn. Deze wordt voor de eerste keer gehouden, dus op zich is het niet zo raar dat het niet helemaal duidelijk was. In de kliniek werd enerzijds een zondagsdienst gedraaid en anderzijds was er ook wel weer een gewoon spreekuur voor HIV-positieve moeders met kinderen.
Ik heb me in de ochtend bezig gehouden met het maken van een nieuw formulier voor het zwangeren spreekuur. Het oude is namelijk op bepaalde plekken niet meer leesbaar omdat er steeds een kopie van een kopie van een kopie. De middag had ik vrij. Vannacht komen er drie nieuwe huisgenoten aan. Marjan zal er uit gaan om hen op te vangen.

Deze ochtend (vrijdag) het formulier afgemaakt en het bij de secundairy school laten printen. Helaas blijkt het er minder strak uit te komen dan dat het origineel is, maar ja, dat ligt aan de printer dus zullen we het mee moeten doen. Het is in ieder geval een stuk beter dan het was.
Nog voor de lunch begonnen met het maken van de ‘tab’ bladen voor in de ordner met medicatiefomulieren. Na de lunch ben ik teruggegaan om het af te maken. Ze waren erg blij met zowel het formulier als met het feit dat de ordner nu op alfabet ligt.

Hierna de 2 jongens weer gehaald om het lezen te oefenen. Gelukkig ging het vandaag beter dan eergisteren. Maar het blijft gek dat die ene het verschil blijkbaar niet hoort tussen een a en een i. Ik moet volgende week eens aan de leerkracht vragen of zij daar, vanuit hun moedertaal een verklaring voor heeft. Ook de andere schreef af en toe dingen op dat ik dacht hoe kan het dat je nipt schrijft als ik pan zeg. Al met al was het best een positieve les. Daarna nog gelezen met de 3 kinderen uit P4. Ik ben begonnen met het voorlezen van een boekje, ze vinden dat erg leuk.

Saida heeft dit weekend dienst als verloskundige. Zij heeft mijn nummer en zal me bellen als er een bevalling is. Ik ben benieuwd.
Morgen overdag ga ik naar Mabira forest met een auto en chauffeur van het project. Ik heb er erg veel zin in. Dit regenwoud staat bekend om zijn vele soorten vlinders en vogels. Er zijn verschillende trails uitgezet die voor iedereen te lopen zijn.